Haft kaszubski

O Hafcie W Skrócie

Prawdziwe piękno w kształcie i formie opiera się wszelkim modom. Tak właśnie trwa sztuka ludowa wywodząca się z tradycji, tworzona przez całe pokolenia, z naturalnej potrzeby. W wielu regionach Polski haft jest dziedziną sztuki ludowej najbardziej dostępną i powszechną. Ma też swój haft piękna i pełna uroku ziemia kaszubska. Cieszy on oczy jedyną w swym rodzaju kompozycją i bogactwem barw. Na Kaszubach haft jest wszechobecny - haftują babcie, córki i wnuczki, a także mężczyźni. Haftuje się w każdej wiosce i niemal w każdym domu. W nafcie kaszubskim występuje siedem zasadniczych kolorów: trzy niebieskie - od jasnego błękitu do ciemnego szafiru, żółty, czerwony, zielony i czarny. Liczne jego motywy: dzwonki, niezapominajki, lilie, goździki, margerytki, róże, chabry, bratki, koniczynki zostały zaczerpnięte z rodzimej przyrody. Inne przywędrowały z dalekich krajów; stosowane przez zakonnice w haftach kościelnych, zawędrowały z czasem pod strzechy. Są to owoce granatu, palmety, tulipany, liść akantu, przekształcony też w liść dębu lub rodzimy oset. Żuczek i pszczółka trafiły ponoć na kaszubskie serwety z wierzeń ludu sięgających czasów pogańskich. W wielu kompozycjach elementem wiodącym jest "drzewo życia", którego gałęzie ,nie mają prawa się krzyżować, nakładać i przeplatać, bo życie człowieka powinno być proste i przejrzyste.

Najstarszą szkołą kaszubskiego haftu jest żukowska, która dała początek pozostałym: wdzydzkiej, puckiej, wejherowskiej. Chociaż w kompozycji wzorów i technice haftowania są różnice, wszystkie szkoły haftu kaszubskiego łączy siedem podstawowych kolorów i wiele wspólnych motywów, a tulipan i lilia są elementami w zdobnictwie Kaszub stosowanymi również w innych dziedzinach opróczubioru, takich jak ceramika czy malowanie mebli.